is alles anders

Het is grappig dat dag na dag niks veranderd , maar als je terug kijkt ,is alles anders.

we zijn nu 7 maanden in totaal gesloten en ja dan veranderd je leven compleet, van een vrouw die bijna zeven dagen per week werkt ben je ineens zeven dagen thuis een huismoeder.

ondanks vindt je toch een ritme, we eten gezellig met elkaar wat we eigenlijk nooit deden, meestal apart en tafelen nu vaak uren gezellig , ook in deze tijd is er geen overtollig woord gevallen ondanks we elke dag samen in huis zijn.

de kinderen noemen me moekie tegenwoordig want ja door gezelligheid veranderd er ook je lichaam haha

toch vraag ik me toch af hoe ik er altijd bij gewerkt heb, want druk dat heb ik , en dan zeggen ze in deze tijd heb je extra tijd voor jezelf en kom je weer tot je bron, hoe dan?

elke dag sta ik positief op en loop ik in het bos en brand ik een kaarsje voor iedereen, laten we hopen dat we het op alle gebieden redden , alle geluk en liefde stuur ik de wereld in met dit kaarsje want iedereen heeft dat zo nodig, ik hoop dat je het ontvangen heb.

en nu

 

daar stond ik dan met de sleutel draaide ik het slot dicht ,en met het idee voorlopig niet meer open ,zeker de eerste drie weken niet , met een klemmend gevoel dat het zeker langer gaat duren dan dat.

het eten verdeeld want ja er is te veel over ,iedereen van slag ,huilen ,paniek en nu, help ,ik dacht had ik nou maar geen vrij genomen de afgelopen week want als ik dit had geweten maar wat een onzin om dit te denken dat ben ik weer grrrr, mijn hoofd gaat als een razende te keer en bedenk dat er heel wat te regelen valt deze aankomende dagen.

dat heb ik gedaan ,we zijn niet de enige en aan alle kanten wordt er mee gewerkt gelukkig, de kinderen thuis wat ze altijd graag zijn dus voor mij normaal,  en nu kan ik alle klussen afmaken wat ik wilde maar er komt niks uit mijn handen, verslagen vol ik me, ik steek iedereen om me heen een hart onder de riem en help wat ik kan en verdoofd loop ik door, vandaag doe ik een stapje terug, thuis ik merk dat iedereen in zijn eigen wereld leeft door angst wordt regeert ,ik hou vol, ik blijf positief en geef de kinderen extra vitamine ,gezond eten en liefde, we kijken in de ochtend het nieuws en een keer in de avond, klaar anders wordt je gek.

voor iedereen die mij volgt ,bedankt daarvoor, heel veel sterkte voor de tijd die er nog aan komt en kom in deze tijd tot jezelf ,draai je muziek ,lees je favorieten boek, geniet van de zon die naar binnen schijnt en van elkaar en wordt niet ziek xx karin

 

 

 

 

kijk me in de ogen

kijk me in de ogen   , vertel me wat je ziet , zie je blijheid , een prachtige wereld ,

iedereen blij en gelukkig , genieten van alles en elkaar , overal vrede ,

de mooiste kleuren , zie je dat het kan , het begint gewoon bij mezelf ,

zie je het in mijn ogen

 

Echte eilandbewoner

Zondag bracht ik onze dochter naar Schiphol , voor het eerst alleen vliegen,met begeleiding want als je 12 bent ga je onder begeleiding.

Ben je bang vraagt iedereen, en Stella antwoorden , nee hoor en dat is ze ook niet geweest.

Maar wat een mensen daar , zoveel bij elkaar .

Zo uitdrukkingloos,ongeïnteresseerd , leeg en anoniem gaan zij voorbij.

Ik kijk vol verbazing om me heen,iedereen lijkt door mij heen te kijken,mij niet te zien,een glimlach,geen,waar ben ik?gebeurd dit echt.

Dit is toch niet wat de mensheid wil ?

Ik rij het eiland op , het zonnetje schijnt en vlak bij huis wordt er gezwaaid naar me met een grote glimlach.