Ik zie dat ik maart mijn laatste berichtje heb geschreven ,ja pluk de dag , ineens in een omzwaai , er veranderde er veel , mijn elke dag koffie klantje ,we konden altijd heerlijk kletsen , genietend en soms lekker roddelend overleed plotseling, wat een verdriet en leegte.
Opeens lag onze zwerfpoes in de tuin, wij verzorgde hem met de hele buurt dus met z’n alle naar de dierenarts maar dat mocht niet baten , wat een verdriet en stilte in de buurt zelf de vogels zongen een paar dagen niet.
Het komt nooit in ene en zo plotseling onze levensgenieter , onze buurman van het café 52 jaar , de hele wereld mocht hem , hij had voor iedereen tijd en genieten dat deed hij ,meer dan 900 mensen kwamen afscheid nemen wat een heftige en intense tijd en wat een gemis.
De gewoonte dat iemand om je heen is is voor mij het grootste gemis , het bakkie koffie , de poes al voor de deur om zijn bakkie eten en een grote geknuffel , het gelach en gezelligheid om je heen nooit meer een cappuccino , alles is nu anders, het nieuwe pad moet bewandeld worden en wat is dat wennen .
KARINSBLOG 