wat een week niet te geloven,zo heeft je moeder hardnekkige darmkanker en zo heeft ze niks,zo heb je een gezellig feest met familie en vrienden en zo is alles ander,de laatste tijd voel ik meer een teleurstelling in mensen,ojee en dat is nou echt niks voor mij,maar ik ben gewoon te eerlijk en hou niet van ,hoe zeg je dat nou,oneerlijk,nee,gemeen,nee,ik denk eerder niet echt gemeend.
ik weet dat ik een onstuimend leven heb,en saai,soms wens ik dat ik dat heb ,weet niet eens wat dat is en vervelen,wat is dat? maar geloof in anderen oef dat wordt momenteel op de proef gesteld,ik hou vol maar het gaat niet soepel.
na weken in de stress zonder slaap ben ik blij dat het goed gaat met onze moeder en dat ze een foute diagnose hebben gegeven,een grote fout maar blij,heel blij.
maar ook moet ik mensen loslaten van dicht om me heen dat doet zeer ,vandaag ben ik boos morgen vergeef ik en ga ik door,ze zullen zonder mijn blijheid door moeten gaan en ik hoop dat er nieuwe mensen om mij heen verzamelen zoals mij met blijheid en liefde,een pad met gezelligheid en oprechtheid hier en nu op deze aarde en graag vanaf morgen want eerst ga ik bijslapen.